من چقد خوشبختم که به او دل دادم

بی هراس و تردید ، باورش می دارم

چه دلی داشت ز من ، نتوان باور کرد

گله هایی می کرد که توانم کم کرد

دوری چند روزه ، چقدر آزارش داد

که غریب و آشنا ، نام مجنونش داد

آن همه شادابی ، از وجودش دست شست

نا امیدی و درد ، روح او را آشفت

گفت که من چون آبم ، او وجودش تشنگی

حس و حال عشق او ، آخر آشفتگی

یعنی او تا این حد به دل من دل بست

که به روی هر کس راه عشقش را بست

حاصل این دوری ، باور قلبم بود

قلب پر دردی که ، در برش سخت آسود

                                  آرزومهسربذارمروسینتوبهمبگیقلبموزدمبهنامت

                           کاش وقتی کودک بودیم عاشق میشدیم اونوقت اون عشق یه عشق صادقانه بود

                                                        لحظه های سخته تنها ماندنم                                                                                                                                                                                                                با تو یك دنیا قشنگی می شود 

با تو حتی خوابهای تلخ من   

یك بغل رویای رنگی می شود 

هیچ می دانی دلم این روزها 

بی تو دائم بی قراری می كند؟ 

عصر بغض آلود و خیس جمعه ها 

در فراقت سخت زاری می كند؟ 

نامه های هر شبم را خوانده ای؟ 

نامه ای از لحظه های انتظار 

از میان كوچه های تنگ دل 

نامه ای از باغ سیب بی بهار 

آسمان هم باز باریدن گرفت 

می نوازد چنگ باران را خدا 

بوی خوب خاك و عطر یاد تو 

می كشد تا شهر رویایت مرا 

كاش در این لحظه های تلخ درد 

شانه هایت تكیه گاه گریه بود 

كاش لبخند قشنگت از دلم 

غصه های كهنه اش را می ربود

چشمهای خیس من در یك امید 

قلب من در آرزوی وصل توست 

سوخت باغ هستی ام در این خزان

خوب می دانم بهاران فصل توست

عاشقت خواهم ماند

 بی آنکه بدانی دوستت خواهم داشت 

بی آنکه بگویم درد دل خواهم گفت بی هیچ گمانی گوش خواهم داد

 بی هیچ سخنی در آغوشت خواهم گریست

 بی آنکه حس کنی در تو ذوب خواهم شد 

بی هیچ حراراتی اینگونه شاید احساسم نمیرد

                      حتمابخونینوگرنهعمرتون برفناست   ادامه مطلب...

                                                            امیرحسینم                                                                                                                    من نام  پر شکوه تو را مشق ميکنم

نام تو را که واژه خوشبختی من است

در کوچه خوشبختی که خانه تو در آن است

براه ميروم

من خوشبختم

زيرا نام ترا ميخوانم

و راه خانه ات را ميدانم

ای دوست" ای يگانه ترين دوست

لحظه ها خوشبختند

تمام لحظه ها که با تو سفر ميکنند

تمام راهها که در مسير تواند

تمام رهگذرانی  که بر تو مينگرند

و آفتاب که بر طلای موی تو ميتابد

هنگاميکه مهرباني زينت نگاهت مي شود

 مهرباني را از آنها دريغ مکن

                     سهم من آسماني نيست که با آويختن

                       پرده اي آن را از من بتوان گرفت

 سهم من رسيدن به نگاهي است

                                           که از حادثه عشق تر است!

 کسب کن لحظه هایم را که دریای چشمانت سراب مهربانی است

من از طرز نگاه تو امید مبهمی دارم نگاهت را مگیر از من که با آن عالمی دارم 

                              به چشمانت بیاموز که هر کس ارزش دیدن ندارد

به دستانت بیاموز که هر گلی ارزش چیدن ندارد

به پاهایت بیاموز که هر جایی ارزش رفتن ندارد

به احساست بیاموز که هرکس ارزش خواستن ندارد

بی بهانه تو را مرور میکنم تا خاموشیم نشان فراموشیم نباشد

دلتنگ توئم

تو آن جایی
و من اینجا
در این فکر
که تا چه حد دوستت دارم

در این فکر
که تا چه حد برایم با ارزشی

در این فکر
که تا چه حد دلتنگ توئم

تو آن جایی
و من اینجا
در این فکر
که تا چه حد در اشتیاقِ
با دیگر
در کنار تو بودنم

در این فکر
که چگونه بیش از همیشه
قدر آن زمان
که در کنار هم خواهیم بود را
خواهم دانست

دوستت دارم

آن شب باران می بارید…

باران که می بارد به تو مشتاق تر می شوم…

و از همین شوق بی چتر آمدم… ولی آمدم…

و تو نمی دانی که جه بارانی بود، چون نیامدی…

و باران می بارید…

آن شب تب کردم و تو هیچ نکردی…و باران می بارید…

و بالاخره دیشب مردم و حتی تو تب هم نکردی…

  میدانم                                            که میمانی                                         و از قلبم                                         بیرون نمیروی                                       پس لااقل                                       باران را بهانه کن                               دارد باران می آید

                 رو پشـت بـــــوم خونه ها اسمتو فریاد بزنم؟

                           اجازه هست كه قلـبمو برات چراغونی كنم؟

پیش نگاه عاشقت،چشـــــمامو قربونی كنم؟

                اجازه میدی تا ابـد سر بزارم رو شونه هات؟

                        روزی هزار و صـد دفه بگم كه میمیرم برات؟

اجازه میدی كه بـگم حرف ترانه هام تویی؟

                دلیل زنده بودنـــــم ، درد بهانه هام تویی؟

                       اجـــازه هست تا تـه مـرگ منتظر تو بشینم؟

تو رویاهــای صورتیم، خودم رو با تو ببینم؟

               اجازه هست جار بزنم بگم چقد دوست دارم؟

                    بگم می خـــوام بخاطرت سر به بیابون بزارم؟

 اجازه میدی قـصه هام با عشق تو جون بگیره؟

             چشمای عاشقـــم واست روزی هزار بار بمیره

                    اجازه میدی عشقـــمو همش بهت نشون بدم؟

 پیش زمین و آسمــون واسه تو دس تكون بدم؟

            اجازه میدی كه فقــــــط تو دنیا با تو بمونم؟

                   هر چی كه عاشقانه بــــود به خاطر تو بخونم؟

 اجازه هست پناه من گــــــرمی آغوشت بشه؟

           هر اسمی جز اسم خودم ،دیـگه فراموشت بشه؟

                   اجازه هست ؟ بگو كه هست ، من همشو دارم میگم

 با تو به آسمون میرم ،با تـــــــــــــو یه آدم دیگم

          اجازه میدی كه بگم ،من مال تـــــــو،تو مال من؟

                 من از تو خواهش می كنم كه زیر وعـــده هات نزن

           اجـــــــازه تـــو دست تـــو ،اجازه من دست تـو

                  خنده من خنـــــــده تو ،شكست من شكست تـو

 حتی در آسمان تیره و ابری هم

می توان ستاره پیدا کرد
حتی از دریای خروشان و طوفانی هم
می شود ماهی گرفت

اگر آب نیست و آفتاب بی رمق است
میتوان حتی گل و درخت را در حافظه کاشت!
و برگ و بارشان را به تماشا گذاشت...

                         قصه زندگیم را از کجا شروع کنم؟ قصه عشقم را از کجا آغاز کنم؟از کجای قصه عشقم بگم؟

از عشقی که با برق نگاهش آمد بسویم؟
 از موندن سوختنم یا از رفتن دل شکستنش بگم؟

ای کاش بودی،ای کاش در میان ما بودی،بودی و شاهد دلتنگیام و دل خسته ام بودی.
عشق من تو رفتی و بعد تو من چه کسی را عشق من صدا کنم و به چه کسی بگم بی نهایت دوسشدارم و جانم را فدای چه کسی غیراز تو بکنم. تو رفتی و بعداز تو برای من نبود سینه ای برای سرسپردنم و شانه ای برای گریه های شبانه ام.
نام زیبای تورا هرشب بی صدا فریاد می زنم و می گویم دوستتدارم گل پاییزیم. تویی همه دارو ندارم، اگر چیزی ندارم که فدای چشمانت بکنم در عوض یک دل دیوانه در سینه دارم که به عشق تو در سینه می تپه و شب و روز بی قراره و چشم انتظار یاره؛  با جان و دل آنرا فدای چشمان قشنگت می کنم فدای سیمای نورانیت می کنم.
گل زیبایم این عشق یک هوس نیست، این عشق برای یک لحظه و یک ثانیه نیست، این عشق، عشق اول است، این عشق تا بی نهایت ها ادامه دارد، تا لحظه رسیدن، تا لحظه دیدن و شنیدن. این ها حرف های دل یک دختر عاشق است که عشق را با تمام وجودش درک کرده و تنهایی عشق را احساس کرده است.
ای کاش برای یک لحظه مهمان خانه ام  بودی، مهمان خانه تاریک وسردم بودی. ای کاش چراق اتاقم بودن چشمان قشنگت، چشمانی که درونش پراز زیبایی های مبهم است.
من کسی هستم که بی نور عشق برگی در دست بادم، کسی هستم که برای رسیدن به تو هزاران بار خدا را قسم به کعبه دادم.افسوس که همه این ها یک ای کاش و آرزو است و براورده شدنش در رویا هاست.

 سالها...

پنهانت کرده بودم

در سبزینه آن گیاهی که در

کالی احساسم روئیده بود

احساسم را کشتم

در هیاهوی نوبری بلوغ

و دچارت شدم در ناهوشیاری تنم

خواستنم ریشه در ابدیت داشت

سالها...

من ندانستم تو

عشق از " گلشن امروز " میخواهی

و بودن از " خوشه الان " میچینی...

 خاطراتم را در لحظه های بی تو بودن می شمارم و میدانم که می آیی و روزی همه

این یادگار های ماندنی را با تو مرور خواهم کرد ،در تمام این لحظه ها ی تنهایی حس

غریبی دارم حس دریایی که از بی تلاطمی مرداب شده است ، مردابی که تنهاست

و من تنهاتراز او ،مردابی که ساکت است و من از مرداب ساکت تر،و تنها تو می توانی

این سکوت مرگبار را بشکنی و بشنوی

صدایم را که می گویم خدایا آنکه در تنهاترین تنهاییم تنهایم گذاشت بحق تنهاییت در تنهاترین

تنهاییش تنهایش نگذار.

                                                   بقیه عکس ها ی عاشقونه ادامه مطلب

 دردناک است دوست بداری

و گمان کنی دوستت دارند

حال آنکه ......

او یگانه هستی تو باشد و

 شهامت می خواهد............

 فرقی نمی کند !!!

بگویم و بدانی ...!

یا ...

نگویم و بدانی...!

فاصله دورت نمی کند...!!

در خوب ترین جای جهان جا داری ...!

جایی که دست هیچ کسی به تو نمی رسد :

دلم......!!!

 دلم کسی را می خواهد.که تو باشی
مثل تو هم نه .
فقط خودت باشی
می دانی ناز کردنت را دوست دارم.
اما مواظب باش
زیاد هم ناز نکن
من که فرشته نیستم
منهم مثل تو هم
باید یاد بگیریم
با هم بودن را
سخت است
ولی شدنی ست
آمده ایم که با هم باشیم
میدانی
دلم کسی را می خواهد 
که تو باشی

 من / عشق

پاك                  يعني

سرزمين                      لحظه

يعني                                 بيداد

عشق                                     من

باختن                                                          عشق

جان                                                                          يعني

زندگي                                                                               ليلي و

قمار                                                                                  مجنون

در                                  عشق يعني ...           شدن

ساختن                                                                                   عشق

دل                                                                                       يعني

كلبه                                                                           وامق و

يعني                                                                      عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فرداي                                يعني

كودك                          مسجد

يعني               الاقصي

عشق /  من

عشق                                           آميختن                                           افروختن

يعني                              به هم           عشق                              سوختن

چشمهاي                      يكجا                    يعني                        كردن

پر ز                 و غم                            دردهاي             گريه

خون/ درد                                                  بيشمار

عشق                                          من

يعني                               الاسرار

كلبه                     مخزن

                                                            اسرار     يعنی

بی حضور تو دلم مثل یه شعر ناتمومه

میدونی این بغض من

با وجود گریه های هر شبم

دیگه خالی نمیشه

میدونی سیل غم اومد

همه هستی من رو برد و رفت.... 

از خدا دیگر هیچ نمیخواهم ، دیگر هیچ آرزویی ندارم ، رویایم را میخواستم که به آن رسیدم ،

دنیا را میخواستم که آن را به دست آوردم ، رویایی که همان دنیای من است، و تویی که همان دنیای منی….

 قلبم محکوم شد به ساده بودن...